Nú var mamma í Belgia í weekendini, tí mostirgumma bleiv 30, so vit høvdu avgjørt at fríggjakvøldið skuldi verða síðstu ferð eg fekk boppu. Eg má siga sum er, at enn er tað einki stuttligt. Um kvøldið tá eg skal í song leingist mær nokso illa eftir boppu, men tað gongur an við fløsku. Eg venji meg nokk skjótt við tað. Mamma heldur eisini tað er ordiliga ringt. Henni leingist næstan líka nógv sum eg eftir at geva mær boppu aftur, tað er so hugnaligt. Menmen, nú muga vit bæði bara venja okkum við hesa nýggju støðuna. Tað man ikki fara at verða so galið allíkavæl, so sleppi eg eisini at verða einsamallur við babba oftari:)
Eg eri eisini blivin so stórur nú, eg eri allastaðni og eftir øllum. Í gjár mátti babba koyra botnin í mínari song longur niður, tí eg eri byrjaður at taka í kantin og hála meg upp. Tað er eisini ordiliga farligt at hava meg í bað, eg elski at takai kantin og so hála meg upp og hyggja niður. Mamma og babba muga eisni fara at blaka hatta stativi til baðikarið burtur. So muga tey bara bukka seg niður:)
Havi tað nú so gott folkens. Eg fari at fáa mær morgunmat.
No comments:
Post a Comment