RC456

So kom tíðin har vit skulu aftur til DK. Eg hevði hildi tað var nógv stuttligari at flúgva um eg slapp at gera sum eg sjálvur vildi, tvs ganga aftur at fram eftir gongini, spæla við vognarnar og fara yvir til fólk at stjala fazermint. Men tað slapp bara inn ímillum. Næstan alla tíðini bóðu mamma og babba meg sita stillan, tað tími eg slett yvirhøvir ikki. Men til DK komi vit so, og eg var nokso móður eftir ein langan túr, har eg deils hevði spælt og deils hevði barst við mammu og babba um at sleppa at spæla.