Í dag var vinkonan hjá mær doypt. Hon eitur Ró Høgnesen, eftir abbanum Rólant. Mamma var gumma og omma ansaði eftir mær meðan hon var í kirkju. Men eg var við til døgurðan og nátturðan.
Ró var so fín so fín. Bæði í kirkjuni og so aftaná hevði hon ein so fínan kjóla. Hon skikkaði sær eisini heilt pent í kirkjuni. Hon græt bara eitt lítið sindur.
No comments:
Post a Comment